σύμπους

-ουν, ΝΑ

νεοελλ.

βοτ. φρ. α) «σύμπους διακλάδωση» — σύστημα διακλάδωσης, στο οποίο σε κάθε διχοτομία ο ένας κλάδος αναπτύσσεται περισσότερο από τον άλλο

β) «σύμπους ανθοταξία» — διάταξη τών ανθέων που αναφύονται σε ποδίσκους ενωμένους στη βάση τους

αρχ.

1. (για αγάλματα) κατασκευασμένος με ενωμένα τα σκέλη

2. δεμένος, αυτός που τού έχουν βάλει δεσμά στα πόδια.

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + πούς, ποδός «πόδι» (πρβλ. περί-πους)].